رجوی با سکوت خود نمی‌خواهد اذعان کند که پایان مبارزه مسلحانه و انحلال یک سازمان، می‌تواند یک گزینه باشد. این اعتراف، تمامیت ایدئولوژی و مسیری که خودش و سازمانش در پیش گرفته‌اند را زیر سوال می‌برد.
مزرعه ترول منافقین در آلبانی، یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های سازمان‌یافته برای انتشار اطلاعات جعلی و دستکاری‌شده در فضای مجازی محسوب می‌شود.
در ادامه سریال ناکامی‌ها و شکست‌های پی‌درپی برای فرقه تروریستی رجوی، خبر برکناری «کیت کلوگ»، ژنرال بازنشسته و یکی از حامیان پروپاقرص مجاهدین خلق، ضربه‌ای سنگین بر پیکره‌ی این سازمان تروریستی وارد کرد.
منافقین به ویژه بر روی ایرانیانی که به اروپا سفر می‌کنند، سرمایه‌گذاری می‌کند و در فرودگاه‌ها کمین کرده و به محض شناسایی افراد مستعد، تلاش می‌کند اطلاعاتی از آن‌ها کسب کند.
نزدیک به ده روز پس از دیدار رهبرانقلاب با عوامل همایش تفسیر تسنیم و تحسین آیت‌الله جوادی آملی (همچون حوزه وام‌دار ایشان است یا تفسیر تسنیم از افتخارات شیعه و المیزان امروز است) برخی افراد به بهانه مسئله حجاب جلوی بیت آیت‌الله جوادی آملی برای اعتراض به سکوت علما به صورت ناشناس تجمع کرده‌اند.
در طول اغتشاشات سال ۱۴۰۱ پرویز ثابتی در سفری به تل‌آیو مامور آن شده است که بار دیگر ساواک را راه‌اندازی کند، یکی از اهداف این کار بستن دهان منتقدان پهلوی در خارج از کشور، راه اندازی ارتش سایبری فحاش و تشکیل هسته‌های ترور و چاقو کشی در خارج از کشور بوده است!
سیمای فرقه تروریستی رجوی سندی زنده برای اثبات ماهیت تروریستی این فرقه است و نهادهای بین‌المللی ناظر بر رسانه و فعالان حقوق ارتباطات باید با بررسی این رسانه بدانند که در پس چهره‌های فریبنده و تبلیغات فرقه رجوی، چه تشکیلات مخوف و خرابکاری وجود دارد.
برخی از اسناد فاند مؤسسات ضدایرانی، سانسور و اصطلاحاً لاک شده است. وب‌سایت کرادل نیز در توضیح این وضعیت افشا کرد: «اطلاعات دقیقی از گروه‌ها و سازمان‌هایی که از NED تأمین مالی دریافت کردند، در دسترس نیست. رسانه‌های اصلی ادعا می‌کنند که این اطلاعات به دلیل "خطراتی که فعالان از سوی ایران مواجه هستند" طبقه‌بندی شده است.»
سال ۲۰۰۸ سازمانی غیرانتفاعی به نام CyberDissidents، به بهانه حمایت از آزادی بیان و حقوق‌بشر در فضای آنلاین، تأسیس شد. این سازمان از فعالان سیاسی و سایبری تحت‌فشار در کشورهای مختلف، حمایت می‌کرد؛ تمرکز اصلی آن بر کشورهای خاورمیانه بود و تلاش می‌کرد تا با برجسته‌کردن حوادث امنیتی و فعالان سایبری، توجه جهانی را به آن‌ها جلب کند.
گفته شده که مسیح علینژاد به کنفرانس اصلی مونیخ دعوت نشده و سخنرانی او در رستورانی در نزدیکی محل برگزاری کنفرانس و با اسپانسری خارجی و سازماندهی موسسه IRI آمریکا بوده است.