به گزارش روایت فردا «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی شب گذشته با انتشار کلیپی ویدئویی خطاب به مردم ایران با تاکید بر موضوع بحران آب و کمبود دسترسی به منابع آب آشامیدنی در برخی از کلانشهرهای ایران در هفته‌های اخیر، مردم ایران را به حضور در خیابان‌ها با هدف سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران دعوت کرد.
اظهارات نخست وزیر رژیم صهیونیستی در دعوت ایرانیان به تقابل با نظام اسلامی ایران تنها در فاصله کمتر از دو ماه از پایان نبرد 12 روزه تحمیلی علیه کشورمان و ناکامی این رژیم در فراخواندن مردم به براندازی نظام صورت می پذیرد، امری که به وضوح نشانگر تداوم ارزیابی‌ها و برآوردهای اطلاعاتی و امنیتی نادرست تل‌آویو از فضای سیاسی موجود در کشور و پیوندهای عمیق میان دولت و ملت ایران است؛ به ویژه که این انسجام و همدلی در دو ماه اخیر پس از مشاهده جنایات سفاکانه رژیم صهیونیستی در حمله به اهداف غیرنظامی و شهادت و مجروح شدن بسیاری از هموطنان و غیرنظامیان همچون زنان، کودکان و افراد سالخورده تقویت شده است.
نتانیاهو در خلال این کلیپ تبلیغاتی تلاش داشته تا ضمن برجسته‌سازی بحران آب در ایران و تلاش برای ربط دادن آن به ناکارآمدی نظام جمهوری اسلامی ایران در تامین یکی از نیازهای کلانشهرهای کشورمان که هر یک به تنهایی جمعیتی بیش از کلیه ساکنان سرزمین‌های اشغالی را در خود جای داده‌اند، با اظهاراتی غلوآمیز از توانمندی بالای اسرائیل در تامین آب و بازفراوری آن با استفاده از فناوری‌های روز سخن بگوید.
او در ادامه با خطاب قرار دادن مردم ایران به آنها قول می‌دهد تا در صورت همراهی با وی برای تحقق رویای سرنگونی نظام جمهوری اسلامی، در فردای پس از سرنگونی نظام، اسرائیل به سرعت به کمک ملت ایران می‌شتابد و با ارائه توانمندی‌ها و عرضه فناوری‌ها و کارشناسان خبره خود، ایرانیان را از بحران آب رهایی بخشد.
گزافه گویی‌های نخست وزیر متوهم رژیم صهیونیستی در مورد توانمندی‌های اسرائیل در زمینه تامین آب شیرین و قابل شرب و همچنین بازیافت آب فاضلاب در شرایطی است که تنها با جستجویی ساده در میان منابع مکتوب و رسانه‌های مجازی عبری زبان به راحتی می‌توان تصویری دقیق و واقعی از وضعیت بحرانی آب در داخل سرزمین‌های اشغالی حاصل نمود.
نسخه‌های به اصطلاح شفابخش نخست وزیر اسرائیل برای ایران در شرایطی است که بحران آب آشامیدنی در درون سرزمین های اشغالی تا بدان حد جدی است که حتی «یخزکل لیفشیتز»، رئیس اداره آب و فاضلاب اسرائیل در مصاحبه‌ای اظهار داشته است: بزرگترین دغدغه ما نه جنگ با ایران یا سایر جنگ‌های منطقه‌ای، بلکه سونامی به نام «بحران آب» است.
این مسئله که سرزمین‌های اشغالی در روزهای رجزخوانی نخست وزیر خود با بحران کم سابقه و مزمن آب دست و پنجه نرم می‌کند، می‌تواند بسیاری از ابعاد اظهارات خلاف واقع نتانیاهو را آشکار سازد.
در همین راستا «موسسه منابع جهانی» (WRI) در گزارش اخیر خود پیش‌بینی کرده است که تا سال 2040 فلسطین اشغالی به دلیل تغییر اقلیم و گرمایش زمین از یک سو و همچنین کاهش منابع طبیعی آبخیز به یکی از مناطق با بیشترین تنش آبی (رتبه 5 از 5) مبدل خواهد شد.
در این بین پایگاه صهیونیستی «جی فید» در گزارشی در مورد بحران بی سابقه آب در فلسطین اشغالی، عملا خط بطلانی بر تمامی ادعاهای مطروحه از سوی نخست وزیر رژیم صهیونیستی در مورد وضعیت مطلوب آب در سرزمین‌های اشغالی م کشد. گزارش منتشرشده در این وب‌سایت صهیونیستی خبر از بدترین خشکسالی در سرزمین‌های اشغالی در طول 100 سال گذشته خبر می‌دهد.
از جمله نکات قابل توجه در این گزارش آن است که بحران خشکسالی و عدم دسترسی به منابع در این سرزمین به لطف مدیریت دقیق و محاسبه گر کابینه نتانیاهو به سطحی رسیده است که حتی باران‌خیزترین منطقه در شمال فلسطین اشغالی، از فوریه 2025 با سخت‌ترین خشکسالی یکصد سال اخیر خود دست و پنجه نرم می‌کند.
در بخشی از این گزارش «عمیر گیوعتی»، کارشناس امور هواشناسی با افشای جزئیات بیشتری از این بحران می‌گوید: میانگین بارش در الجلیل و جولان که در زمره مناطق خوش آب و هوا و حاصلخیز در سراسر فلسطین اشغالی به شمار می‌روند، تنها 2 میلی متر بوده است. شدت این بحران به حدی است که سطح آب دریاچه «الجلیل» که مهم‌ترین منبع آب آشامیدنی ساکنان شمال فلسطین اشغالی به شمار می‌رود به سطح حداقلی و هشدار رسیده است، نقطه‌ای که کارشناسان منابع آب از آن با عنوان «خط سیاه» یاد می‌کنند، یعنی همان نقطه‌ای که عملا امکان پمپاژ آب دریاچه به منازل شهرک‌نشینان صهیونیست را غیرممکن می‌سازد.
به رغم تاسیسات عظیم آب شیرین‌کن اسرائیل در ساحل مدیترانه و ادعای گزاف بازیافت 90 درصد از آب فاضلاب، در صحنه عمل خشکسالی گسترده توانایی این رژیم را برای مدیریت بحران آب به چالش کشیده، تا جایی که کابینه پرمدعای نتانیاهو مجبور شده است برای حفظ ذخایر رو به کاهش دریاچه الجلیل دستور توقف پمپاژ آب، به شهرک‌های صهیونیستی را صادر کند.
از نگاه بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران سیاست‌ها و راهبردهای تل آویو در حوزه مدیریت منابع آب قابل دفاع نیست و در مقام عمل امنیت آبی در منطقه الجلیل و جولان اشغال در بلندمدت در خطر است.
بحران خشکسالی در جولان اشغالی در عین حال سبب شده تا بسیاری از کشاورزان این ناحیه ضمن بازنگری در تولید و کاشت محصولات خود از کاهش شدید درآمدهای سال جاری خود در بخش کشاورزی ابراز نارضایتی کنند. این مسئله به ویژه در سایه آشکار شدن تغییرات الگوهای آب و هوایی و کاهش 10 درصدی میانگین بارش در فلسطین اشغالی از اهمیت مضاعفی برخوردار می‌شود.
البته بحران آب تنها به مناطق شمالی فلسطین اشغالی محدود نمی‌شود، چرا که آمارهای مراکز معتبر از کاهش 55 درصدی میانگین بارش در سرزمین‌های اشغالی در قیاس با سال‌های گذشته حکایت دارد. براساس آمار مستخرج از میزان بارندگی در حدفاصل دسامبر 2024 تا فوریه 2025 تنها 40 درصد از میانگین بارش سال‌های گذشته در این بازه زمانی محقق شده است. علاوه بر این میانگین میزان بارش در محدوده رود اردن نیز به کمترین میزان خود از سال 1960 بدین سو رسیده است.
رهبران رژیم صهیونیستی برخلاف تبلیغات پرطمطراق خود در مقابل دوربین‌های تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی خطاب به مردم ایران، در داخل نسبت به خطر رشد جمعیت و نیاز روزافزون به آب آشامیدنی از یک سو و کاهش حجم بارش ابراز نگرانی کرده و بر همین اساس در تصمیمی جنجالی تصمیم به قطع سهمیه آب زمین‌های کشاورزی با هدف تامین حداکثری آب قابل شرب برای شهرک‌نشینان صهیونیست گرفته‌اند. این تصمیم در شرایطی اتخاذ شده است که براساس آمارهای موجود، سهمیه آب کشاورزی فلسطین اشغالی سالانه 1.2 میلیارد متر مکعب است.
البته بحران مدیریت منابع آب در فلسطین اشغالی به امسال محدود نمی شود. برای مثال سازمان آب و فاضلاب اسرائیل (مکوروت) از سالها قبل با پیش‌بینی این وضعیت در نتیجه گرمایش زمین و افزایش جمعیت در این مناطق حاصلخیز توصیه کرده بود آب مناطق الجلیل علیا و جولان شمالی باید به سیستم سراسری آب در فلسطین اشغالی متصل شود. رژیم صهیونیستی علاوه بر این از سال 2018 با صرف بودجه‌ای بالغ بر 2.2 میلیارد دلار از برنامه خود برای حفر چاه و انتقال آب از جنوب سرزمین‌های اشغالی به شمال تا سال 2050 رونمایی کرده بود.
براساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته اسرائیل قصد دارد تا سال 2032 تعداد تاسیسات آب شیرین کن خود را به عدد 8 برساند. در حال حاضر این رژیم دارای تاسیسات آب شیرین کن در هدراه، عسقلان، اشدود، دو مرکز در سورک و یک تاسیسات بخش خصوصی در نزدیکی پایگاه هوایی پالماخیم ارتش رژیم صهیونیستی است.
همزمان فرارسیدن فصل تابستان بر میزان اهمیت این بحران در عرصه سیاسی و اجتماعی ساکنان سرزمین‌های اشغالی افزوده است. برای مثال «عاموس پورات»، مدیر خدمات هواشناسی در سازمان هواشناسی اسرائیل با مطالعه توده‌های جوی اظهار می‌دارد بخش شرقی سرزمین‌های اشغالی در هفته‌های پیش رو با سنگین‌ترین موج گرما دست و پنجه نرم خواهند کرد که از دره حولا و دریاچه الجلیل در شمال تا بیابان آراواه در جنوب امتداد خواهد یافت. برآوردها حاکی از آن است که دمای دریاچه الجلیل در این ایام به 49 درجه سانتیگراد خواهد رسید که این امر تنها یکی از نمودهای عینی این گزاره است که گرمایش زمین در فلسطین اشغالی روندی بسیار سریع‌تر از میانگین جهانی را پشت سر می گذارد.
به رغم این وضعیت پرفراز و نشیب و بحران‌خیز مدیریت منابع آب در اراضی اشغالی نباید این حقیقت را از نظر دور داشت که اسرائیل برخلاف ایران در حالی با بحران آب دست و پنجه نرم می‌کند که این رژیم عملا در سایه سیاست‌های اشغالگرانه خود بسیاری از منابع آبی کشورهای همسایه خود را نیز به تاراج برده است.
برای مثال اسرائیل علاوه بر سرقت اراضی جولان اشغالی و دریاچه آب شیرین الجلیل از سوریه، منابع آبی رودخانه های «وزانی» و «لیطانی» لبنان را نیز به تصرف خود درآورده و بخش قابل توجهی از آب رودخانه «یرموک» اردن را نیز به روش‌های مختلف سرقت کرده است. سیاست آب دزدی اسرائیل همچنین به توقیف و مصادره بسیاری از چاه‌های آب خانواده‌های فلسطینی ساکن در کرانه باختری به سود شهرک‌نشینان صهیونیست در این منطقه منجر شده است.
شاید مهم‌ترین فراز صحبت‌های پرطمطراق نتانیاهو را باید در جایی دید که وی با دعوت از مردم ایران برای حضور در کف خیابان‌ها با هدف سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران، با نام بردن از برخی از رودخانه‌های ایران، نوید روزهای پرفروغ برای ایرانیان را در سایه دوستی با صهیونیستها مطرح می نماید و از آمادگی کارشناسان حوزه آبخیزداری این رژیم برای سفر به ایران و کمک به مردم ایران در فردای براندازی سخن می‌گوید.
طرح این ادعای دروغین و فریبکارانه از سوی نخست‌وزیر اسرائیل در شرایطی است که تنها با نگاهی کوتاه به وضعیت فاجعه‌بار نوار غزه و کشتار ده‌ها هزار زن و کودک فلسطین و محرومیت آنها از دسترسی به آب و غذا می‌توان پی به نیات خصمانه این رژیم در قبال سایر ملت ها برد.
برای نمونه گزارش بنیاد آکسفام (سازمان بین‌المللی امدادرسانی برای ریشه‌کن کردن فقر، گرسنگی و بی‌عدالتی) در مورد آخرین وضعیت زیرساخت‌های حیاتی غزه بیانگر آن است که در طول جنگ اخیر 94 درصد از منابع آب این باریکه در جریان حملات رژیم صهیونیستی نابود شده و سرانه آب برای هر شهروند فلسطینی ساکن در این باریکه به عدد 4.73 کاهش یافته است. این عدد معادل یک سوم از حداقل سرانه آب برای هر انسان در شرایط اضطراری براساس استانداردهای بین‌المللی است.
اسرائیل علاوه بر این در خلال 22 ماه حمله به غزه ضمن تخریب 5 تاسیسات آب شیرین کن، 70 درصد از پمپ‌ها و 88 درصد از چاه‌های آب و 100 درصد تاسیسات فاضلاب این باریکه عملا ادامه حیات را برای تمامی دو و نیم میلیون سکنه این باریکه غیرممکن ساخته است.
با نگاهی به روندهای فوق می توان دریافت که اظهارات مزوانه نخست وزیر رژیم صهیونیستی خطاب به مردم ایران بیش از هر چیز در قالب ادامه تلاش‌های ناکام گذشته و حال این رژیم برای ایجاد شکاف و انشقاق در صف واحد دولت و ملت ایران بیان شده است.
نتانیاهو و دیگر مقامات ارشد رژیم صهیونیستی همچون نفتالی بنت، نخست وزیر سابق و گیلا گملیئل، وزیر امور راهبردی و الی کوهن، وزیر انرژی، که تا قبل از نبرد 12 روزه تصور می‌کردند قادرند با اتکا به توان نظامی خود به سرعت نظام جمهوری اسلامی ایران را دچار فروپاشی و آن را از عقبه و پایگاه اجتماعی خود محروم سازند، با مشاهده پیامدهای نبرد 12 روزه، ضمن تغییر در راهبردهای کلان خود تلاش دارند تا اهداف سخت ناکام مانده خود در خلال نبرد مزبور را با ابتناء به ابزارهایی نرم همچون بهره‌گیری از قاب رسانه و فضای مجازی و تعامل مستقیم با مردم ایران محقق سازند، امری که بیش از هر چیز بیانگر تداوم خطای شناختی زمامداران این رژیم در مورد پیوند عمیق و ابدی دولت و ملت در ایران اسلامی است.
در عین حال نباید این مسئله را نیز کتمان کرد که نسخه‌های تقلبی نتانیاهو بیش از هر چیز با هدف تاثیرگذاری بر ادراک افکارعمومی ایرانیان از رژیم صهیونیستی و مبتنی بر موج سواری زمامداران این رژیم از روند تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی داخل کشور است. در این بین لزوم هوشیاری و هوشمندی در مواضع و عملکرد مسئولین و مردم در مواجهه با تلاش‌های دشمنان برای اعمال نفوذ و تعمیق شکاف‌ها بین حاکمیت و ملت بیش از پیش ضروری است.
انتهای پیام/
ارسال نظرات